کاهش تنش افغانستان و پاکستان به اراده و تصمیم رهبران طالبان گره خورده است/

پژوهشگر مسائل منطقه گفت: دیدگاه مقام‌های نظامی و سیاسی پاکستان نسبت به تعریف طالبان با واقعیت‌ها و ظرفیت‌های طالبان افغانستان تفاوت چشمگیری دارد. فرزاد رمضانی بونش، پژوهشگر مسائل منطقه با اشاره به مذاکرات پاکستان و طالبان در ترکیه در گفت وگو با ایلنا و انتشار برخی گزارش ها درباره توافق دو طرف بر سر برخی مسائل اصلی، اظهار کرد: در سال های گذشته رابطه میان طالبان و پاکستان از همگرایی و همکاری به تدریج به سمت تقابل، تضاد و تنش حرکت کرده است. این روند، با وجود مذاکرات دوره ای، دیدار مقام های دو طرف، و میانجی گری بازیگران خارجی و نهادهای مذهبی، در عمل نتیجه بخش نبوده است؛ حتی میانجی گری چین نیز نتوانست تنش ها را به شکلی پایدار کاهش دهد. یکی از عوامل بنیادین این اختلاف، موضوعِ مَرز دیورند و مسائلی چون مسأله پشتونستان بزرگ و حضور پشتون ها در مناطق قبایلی است؛ همچنین رویکرد طالبان نسبت به گروه هایی مانند تحریک طالبان پاکستان و تلقی طالبان از این گروه ها به عنوان متحد یا بخشی از جبههٔ ایدئولوژیک خود، همواره بخشی از اختلافات بوده است. دیدگاه مقام های نظامی و سیاسی پاکستان نسبت به تعریف طالبان با واقعیت ها و ظرفیت های طالبان افغانستان تفاوت چشمگیری دارد. به عبارت دقیق تر، طالبان افغانستان یا تمایلی به اعمال فشار گسترده بر رهبران تحریک طالبان پاکستان ندارد، یا توانایی چنین فشاری را به طور کامل ندارد؛ در هر صورت، این وضعیت با مطالبات امنیتی و منافع پاکستان همخوانی ندارد. وی ادامه داد: در سال های اخیر شاهد افزایشِ نسبی درگیری ها و ناامنی های مرزی بوده ایم؛ پاکستانی ها معتقدند از زمان تصرفِ کابل توسط طالبان، نه تنها طالبان به عنوان یک متحد راهبردی عمل نکرده، بلکه دامنه تهدیدات امنیتی و ژئوپلیتیک علیه پاکستان افزایش یافته است. همچنین گسترش همکاری های طالبان با هند از دیدگاه اسلام آباد به معنای عبور از خطوط قرمز پاکستان تلقی می شود. این عوامل، دستیابی به کاهش درگیری ها یا یک آتش بسِ پایدار و محکم را با چالش های جدی روبه رو کرده اند. گفت وگوها در دوحه و استانبول، به رغم فراهم سازی بستر مذاکره، به دلیل تفاوت رویکردها و منافع بازیگران دخیل با مشکلات زیادی در مرحلهٔ اجرا مواجه است. متغیرهای متعدد (سیاسی، حقوقی، امنیتی و منطقه ای) می توانند بر دوام آتش بس تأثیر بگذارند و در غیاب تضمین های قوی، هرگونه آتش بس، شکننده و لرزان خواهد بود. اگرچه ممکن است توافق موقت میان طالبان و پاکستان حاصل شود، اما تا زمانی که کاهش تنش های ژئوپلیتیک، ژئو اکونومیک و امنیتی میان اسلام آباد و کابل رخ ندهد، احتمال تداوم نقض آتش بس، ادامه درگیری ها و فعالیت گروه های تندرو در دو سوی مرز و افزایش حملات علیه منافع پاکستان در داخل خاک این کشور وجود خواهد داشت.

مطلب در سایت اصلی

آخرین اخبار